Ga naar hoofdinhoud
“Een lach is gratis, maar zoveel waard.”

— De roeping

“Een lach is gratis, maar zoveel waard.”

De talenrichting in de hogeschool? Niet echt mijn ding. Toen ik mijn vriendin gepassioneerd hoorde praten over de studie verpleging, was de keuze dan ook snel gemaakt. Ik ging studeren aan Vesalius Instituut te Gent en al op de eerste stagedag voelde ik: dit is helemaal mijn ding. Ik ontdekte mijn zorgende kant, mijn zelfvertrouwen nam toe en ik bloeide communicatief helemaal open: wat de zorg met je kan doen

Ondertussen werk ik al 4 jaar als verpleegkundige op de dienst Geriatrie in het Sint Elisabeth ziekenhuis in Zottegem. Sinds een tijdje ben ik vrijwillig overgestapt naar de Covid-19 afdeling waar ik mijn steentje bijdraag.

Het vertrouwen dat je voelt is onbetaalbaar

Door deze job heb ik mezelf gevonden. Ze is zo divers en ik haal er ontzettend veel voldoening uit. Zorgen voor anderen vind ik een eer. Je komt met de mens op zijn kwetsbaarst in contact en dat is zo mooi. Het vertrouwen en de band die je dan voelt, daar zijn geen woorden voor. Ondertussen ben ik er wel uit, dit is echt mijn roeping en ik zie me nooit meer wat anders doen. Eerlijk, mijn werk is mijn tweede thuis.

Uiteraard zijn er ook moeilijke momenten. Soms raakt iets je zo hard dat je je emoties niet meer de baas kan. Je bent met mensen bezig … Elk overlijden raakt me tot in het diepst van mijn ziel. Leed went nooit. Gelukkig overheersen de mooie momenten ruimschoots. De titel van Nurse of the Year is er daar zeker eentje van. Die appreciatie doet ontzettend veel deugd en maakt me sprakeloos. Nog een memorabel moment? Een man die naar huis mocht, maar persé wou blijven tot de volgende dag, om afscheid van me te nemen. Dat voel je dat je toch wat betekent in het leven van iemand.

Extra tijd gaat naar patiënten

Mijn dag? Die kan heel vroeg, laag in de middag of ‘s avonds beginnen. Na een uitgebreide briefing sta je in voor de zorg van de mensen. Je bent het aanspreekpunt voor de arts, de familie, de patiënten zelf … Er zijn rustige dagen, maar net zo goed valt er wat acuuts voor en is het alle hens aan dek. Als er wat extra tijd is, spendeer ik die met plezier bij patiënten.

Het is simpelweg een ontzettend mooi beroep. Het feit dat je iets kan betekenen voor een ander is zo fijn. Bovendien heb je heel wat sociale contacten én kan je heel wat richtingen uit als verpleegkundige/zorgkundige. Zowel professioneel als persoonlijk word je uitgedaagd.

Valérie De Bourdeaud'huy - Verpleegkundige bij AZ Sint-Elisabeth Zottegem

 

INSPIREER IEDEREEN MET JOUW ROEPING

Bezorg ons jouw verhaal

Op zoek naar een nieuw avontuur? Ontdek onze vacatures!


"Ik voel heel veel dankbaarheid en waardering"

“Jouw zorg is mijn zorg” Jaren geleden studeerde ik af als verpleegkundige. 10 jaar werkte ik in een ziekenhuis, 8 jaar bij het Wit-Gele Kruis en ondertussen ben ik al 8 jaar als zelfstandig verpleegkundige aan de slag. Ik ben dan ook de fiere oprichtster van Thuisverpleging Aalter-Knesselare.

"Ik ben ontzettend fier op mijn titel als Zorgkundige van het jaar "

“Betrokken zorg!” Op mijn 15de voelde ik het al: ik wil zorg dragen voor mensen. Vandaag is het nog altijd een roeping. Iets wat je ook moet voelen volgens mij. Met liefde, respect, tederheid en discipline kom je al heel ver. Ondertussen werk ik al 24 jaar als zorgkundig in het Onze-Lieve-Vrouw Ziekenhuis in Aalst op de afdeling Neurochirurgie/ Mond-, kaak en aangezichtschirurgie.

“Het is geen job, het is een roeping”

Nadat ik eerder via de VDAB, HBOV had gestuurd, besloot ik enkele jaren later - na het overlijden van mijn moeder - opnieuw te gaan studeren. Aan de Howest behaalde ik mijn Bachelor om er vervolgens nog een vorming cardiologie, stralingsprotectie en blind positioneren aan toe te voegen. Dit steeds met het oog op de functie die ik dan uitvoerde. Blijven leren boeit me.

“Op het einde van de dag overheerst het goede gevoel”

Al vanaf mijn 7 jaar gaf ik aan met de ambulance te willen rijden, wel: het is me gelukt. Ondertussen ben ik aan de slag als arbeidsverpleegkundige-preventiedeskundige, maar de voorbije 25 jaar werkte is als verpleegkundige op de spoedgevallenafdeling. Erik De Vadder Preventiedeskundige arbeidsverpleegkundige, Groep IDEWE

“De ziekte van mijn oma, was dé trigger om in de zorg te stappen.”

Tijdens mijn schoolcarrière heb ik heel wat opleidingen gevolgd, maar niet echt iets wat me lag. Vervolgens zou ik chef-kok worden en de Griekse keuken was uiteraard helemaal mijn ding. In mijn middelbare school was er echter geen opleiding in die richting en besloot ik verzorging te volgen, met de bedoeling later de switch te maken. Niet dat ik daar ook maar enige ambitie in had, tot op het moment dat mijn oma zwaar ziek werd. Ze kwam er gelukkig door, herpakte zich in het ziekenhuis en toen heb ik haar gezworen: ‘Als je nog eens ziek wordt, wil ik je verzorgen. Vanaf die dag is zorg mijn roeping en ik ben er nog steeds blij om.

+32 56 245 644 Spontaan solliciteren