Ga naar hoofdinhoud
“De ziekte van mijn oma, was dé trigger om in de zorg te stappen.”

— De roeping

“De ziekte van mijn oma, was dé trigger om in de zorg te stappen.”

Tijdens mijn schoolcarrière heb ik heel wat opleidingen gevolgd, maar niet echt iets wat me lag. Vervolgens zou ik chef-kok worden en de Griekse keuken was uiteraard helemaal mijn ding. In mijn middelbare school was er echter geen opleiding in die richting en besloot ik verzorging te volgen, met de bedoeling later de switch te maken. Niet dat ik daar ook maar enige ambitie in had, tot op het moment dat mijn oma zwaar ziek werd. Ze kwam er gelukkig door, herpakte zich in het ziekenhuis en toen heb ik haar gezworen: ‘Als je nog eens ziek wordt, wil ik je verzorgen. Vanaf die dag is zorg mijn roeping en ik ben er nog steeds blij om.

Mooie momenten overheersen

Momenteel ben ik als zorgkundige aan de slag in een woonzorgcentrum. Daar zijn wij de ogen, neus, oren en handen van heel wat bewoners. Wij ondersteunen ze zowel psychisch als fysiek. We observeren en rapporteren. Verder heb ik ook de opleiding gevolgd van zorgkundige plus, waardoor ik 5 bijkomende handelingen kan en mag uitvoeren. Een brede waaier waar ik veel voldoening uit haal.

Hoewel de mooie momenten overheersen zijn er uiteraard ook moeilijke momenten. Denk maar aan corona. Een akelige periode waarin alles nieuw was en er de onzekerheid was om anderen te besmetten. Een beschermpak, een ffp2-masker, … niet evident. Waar ik normalerwijze stoom kan aflaten in de sportschool, was dat ook geen optie na een drukke werkdag. Als sociaal dier was dat best een heftige periode.

Gelukkig zijn er veel meer mooie momenten. Voor iemand zorgen die palliatief wordt behandeld is bijvoorbeeld ontzettend mooi. Ik het respect en de waardering die je dan krijgt niet beschrijven. Het is een moment van verdriet, maar ook van vrede en rust. Mensen begeleiden tijdens het sterf- en rouwproces is hard, maar mooi. Dat aanvoelen en leren begrijpen is een ontwikkeling, maar meer dan de moeite waard.

Mijn werk pak ik gestructureerd aan. Om 6u30 ben ik op mijn afdeling zodat ik de verzorgingskar kan klaarzetten, de medicatie kan klaarleggen en de briefing kan bijwonen om 7u van de nachtploeg. Vervolgens start ik met de ochtendzorgen en het ontbijt. De parameters nemen, medicatie uitdelen en de bewoners weer naar hun kamer brengen, is het volgende deel van de routine. De ochtendzorgen, bedden opmaken, water rondbrengen, naar toilet met de bewoners, de voormiddag vliegt voorbij. Na de lunch volgt min of meer dezelfde routine, maar er komt uiteraard nog heel wat meer bij kijken. Denk maar aan elektronische zorgdossiers invullen en ga zo maar door.

Theodoros Dimitrakopoulos - Zorgkundige bij Ezeldijk

 

INSPIREER IEDEREEN MET JOUW ROEPING

Bezorg ons jouw verhaal

Op zoek naar een nieuw avontuur? Ontdek onze vacatures!


"Ik voel heel veel dankbaarheid en waardering"

“Jouw zorg is mijn zorg” Jaren geleden studeerde ik af als verpleegkundige. 10 jaar werkte ik in een ziekenhuis, 8 jaar bij het Wit-Gele Kruis en ondertussen ben ik al 8 jaar als zelfstandig verpleegkundige aan de slag. Ik ben dan ook de fiere oprichtster van Thuisverpleging Aalter-Knesselare.

"Ik ben ontzettend fier op mijn titel als Zorgkundige van het jaar "

“Betrokken zorg!” Op mijn 15de voelde ik het al: ik wil zorg dragen voor mensen. Vandaag is het nog altijd een roeping. Iets wat je ook moet voelen volgens mij. Met liefde, respect, tederheid en discipline kom je al heel ver. Ondertussen werk ik al 24 jaar als zorgkundig in het Onze-Lieve-Vrouw Ziekenhuis in Aalst op de afdeling Neurochirurgie/ Mond-, kaak en aangezichtschirurgie.

“Het is geen job, het is een roeping”

Nadat ik eerder via de VDAB, HBOV had gestuurd, besloot ik enkele jaren later - na het overlijden van mijn moeder - opnieuw te gaan studeren. Aan de Howest behaalde ik mijn Bachelor om er vervolgens nog een vorming cardiologie, stralingsprotectie en blind positioneren aan toe te voegen. Dit steeds met het oog op de functie die ik dan uitvoerde. Blijven leren boeit me.

“Op het einde van de dag overheerst het goede gevoel”

Al vanaf mijn 7 jaar gaf ik aan met de ambulance te willen rijden, wel: het is me gelukt. Ondertussen ben ik aan de slag als arbeidsverpleegkundige-preventiedeskundige, maar de voorbije 25 jaar werkte is als verpleegkundige op de spoedgevallenafdeling. Erik De Vadder Preventiedeskundige arbeidsverpleegkundige, Groep IDEWE

“Een lach is gratis, maar zoveel waard.”

De talenrichting in de hogeschool? Niet echt mijn ding. Toen ik mijn vriendin gepassioneerd hoorde praten over de studie verpleging, was de keuze dan ook snel gemaakt. Ik ging studeren aan Vesalius Instituut te Gent en al op de eerste stagedag voelde ik: dit is helemaal mijn ding. Ik ontdekte mijn zorgende kant, mijn zelfvertrouwen nam toe en ik bloeide communicatief helemaal open: wat de zorg met je kan doen

+32 56 245 644 Spontaan solliciteren