Vanavond niet schat

De federale regering heeft zijn ei gelegd. De arbeidsdeal is een feit. Een fulltime job in 4 dagen, meer opleidingskansen én het recht om offline te zijn. Enkel vanaf 20 medewerkers wel te verstaan.

Je moet weten, ik ben een fossiel. Opgegroeid in een tijdperk waar er weinig plaats was voor fun. Werken, liefst zoveel en zo lang mogelijk. Pas dan deed je het goed. En of je al dan niet efficiënt werkte of uren aan de koffiemachine stond te kletsen, daar werd niet naar gekeken. Kwantiteit i.p.v. kwaliteit. Ik geef toe, ik heb mij door de jaren heen moeten aanpassen. Welzijn-op het-werk-sessies, verplicht tooghangen met collega’s, teambuildings in Durbuy. Ik heb het allemaal gedaan. Retentie ten top. Work life balance voorop. En terecht.

Wanneer ik opleiding geef, dan ben ik fully concentrated on the job. Om 7u30 sta ik al te schuiven, om 18u schuif ik terug. Naar de yoga, training, onthaalmoeder, kiné of gewoon om in mijn zetel te ploffen. Het schuifmoment in de wagen is mijn ideale moment om in mijn hoofd tot rust te komen. Hoe is het verlopen? Was het duidelijk? Is iedereen mee? Was het vernieuwend? Voldoende inspirerend? Ben ik niets vergeten? Het moment dus om even de telefoon te nemen. Een spontaan feedbackmomentje, geen geplande evaluatie, maar even-checken-hoe-het-met-je-gaat. Om de dag goed af te sluiten.

Maar binnenkort mag het niet meer. Bellen mag. Antwoorden niet. Een snelle vraag, het aftoetsen van een sollicitant zijn interesse in een nieuwe job, het goede nieuws dat mijn kandidaat mag starten. Het mag helaas niet meer ’s avonds.

Communicatie is key, de basis van alles. Dat is wat ik aan de trainees als eerste meegeef. Tot op vandaag stond er echter geen limiet op communicatie. Binnenkort wel. Maar als mijn baas belt op zondagochtend om te vragen of ik interesse heb in 2 VIP tickets voor die ene geweldige basketbal match wegens een last minute annulatie… damn sure dat ik de telefoon nog steeds zal opnemen!

Warme groet,

Ilse De Schrijver - Project Manager