Over platgetreden paden en nieuwe wegen

2021 ligt al enkele maanden achter ons en 2022 is stormachtig begonnen met een vreselijke oorlog in Oekraïne. En toch, een korte terugblik doet ons steeds opnieuw zeggen: “Wat voor een jaar was dat?”. We lieten ons massaal vaccineren: een eerste keer, een tweede keer, en sommigen zelfs een derde keer.

Het was een jaar waarin we onze herwonnen vrijheid vierden en daarna massaal weer ‘in ons kot’ moesten, waarin iedereen het Griekse alfabet nog wat beter leerde kennen: delta, omikron,… Kortom, een jaar waarin dat zogenaamde nieuwe normaal eigenlijk stap voor stap gewoon normaal werd.

En ook bij ons, in de werving- en selectiewereld, bleek het afgelopen jaar ‘een speciaal jaar’.
We waren eerst opgelucht dat bedrijven zich eindelijk voldoende comfortabel voelden om te investeren in broodnodig commercieel talent, maar al snel bleek dat kandidaten nog niet helemaal in diezelfde mindset zaten.

Onderzoek na onderzoek toonde aan dat 2020 en bijhorende lockdowns mensen echt aan het denken had gezet: wat zijn mijn prioriteiten? En belangrijker, wat maakt me gelukkig? En hoe moet dat zich dan vertalen naar mijn professionele leven? Er werd dus veel nagedacht, maar helaas werden er veel minder snel concrete stappen gezet.

In de tweede helft van 2021, samen met de eerste lokroep van de vrijheid én een algemene coronamoeheid zagen we gelukkig wat meer beweging aan kandidatenzijde.

Vanaf datzelfde moment kwam er een ware stortvloed aan vacatures op ons af. De War for Talent waar we ons zogezegd al jaren in bevonden, bleek nu pas echt losgebarsten. De vraag was nog nooit zo groot, het aanbod nog nooit zo klein.

Zelfs in die omstandigheden bleven onze klanten dezelfde kwalificaties naar voorschuiven en bleef iedereen op zoek naar dat zogenaamde schaap met vijf poten, of waren het er intussen zes geworden?

Wat we geleerd hebben van vorig jaar is dat bedrijven niet langer op de ‘oude’ manier kunnen blijven werken. Om dat schaarse talent aan te trekken is het aangewezen om van het vertrouwde pad af te wijken. Durf vanaf nu te gaan voor die kandidaat met potentieel en de juiste attitude en motivatie in plaats van de kandidaat die ervaring heeft bij – jawel – de concurrent.

Voor de kandidaat wel zo fijn, want zo leert hij/zij eens iets nieuws. De kandidaten die we op die manier hebben kunnen matchen aan onverwachte sectoren/jobs zijn bovendien ook de meest dankbare.

Tegelijkertijd helpen bedrijven de maatschappij, doordat werknemers zich als vanzelf blijven bijscholen en dus gemakkelijker inzetbaar zijn en blijven op de arbeidsmarkt.

Wij hebben de daad al bij het woord gevoegd. We houden er immers van om zelf te doen wat we onze klanten aanraden. Een beetje zoals een kok die zijn recept eerst proeft voordat het aan klanten wordt geserveerd.

6 op de 8 (75%) van onze meest recente collega’s komen uit een sector die niets met rekrutering en selectie te maken heeft.

En we zijn maar wat blij met onze nieuwe collega’s. Zij bruisen van de energie en wijzen ons op onze eigen blinde vlekken omdat wij juist al zo lang in dezelfde sector werken.

Dus als dit geen win-win-win is? Waar wachten we eigenlijk nog op?